Konjunktiv Präteritum a Präteritum

W przypadku podanego zdania jedynie z kontekstu możemy się domyślić, czy chodzi o Konjunktiv Präteritum, czy sam Präteritum.

Za pomocą trybu przypuszczającego Konjunktiv II wyrażamy przypuszczenia, możliwości, życzenia i prośby. W odniesieniu do teraźniejszości lub przyszłości stosujemy formy Konjunktiv Präteritum.
a. Formy czasowników regularnych w trybie przypuszczającym są takie same jak formy czasu Präteritum. Zdanie "ich kaufte" znaczy zarówno "kupiłem/am", jak i "kupiłbym/abym". Dlatego przy czasownikach regularnych stosuje się najczęściej formę opisową trybu przypuszczającego. Składa się ona z czasownika posiłkowego werden w trybie przypuszczającym (würden) oraz bezokolicznika.
b. Tryb przypuszczający czasowników nieregularnych zazwyczaj tworzymy, dodając do formy czasu przeszłego Präteritum w trybie oznajmującym końcówki osobowe trybu przypuszczającego: formy czasowników w 1. i 3. osobie liczby pojedynczej są takie same i mają końcówkę -e. Samogłoski a, o, u w temacie ulegają przy tym przegłosowi (ä, ö, ü).
Konjunktiv Präteritum czasowników sein, haben, werden:
sein - war:
ich wäre, du wärest, er/sie/es wäre, wir wären, ihr wäret, sie/Sie wären.
haben - hatte:
ich hätte, du hättest, er/sie/es hätte, wir hätten, ihr hättet, sie/Sie hätten.
werden - wurde:
ich würde, du würdest, er/sie/es würde, wir würden, ihr würdet, sie/Sie würden.
c. W języku mówionym dla czasowników nieregularnych również preferuje się formę opisową trybu przypuszczającego (würde-Form), zwłaszcza, gdy formy są zbieżne z formami trybu oznajmującego.
Formy opisowej nie stosuje się dla czasowników sein i haben oraz czasowników modalnych.

Zatem przy tym zdaniu, jeśli chodzi nam o Konjunktiv Präteritum i chcemy, żeby nikt nie miał wątpliwości, o co nam chodzi, to powinno to brzmieć: ich würde mich, wenn ihr euch anschnallen würdet!